25 jaar vkgo

vereniging van kleinere grafische ondernemingen

Ook 25 jaar geleden verenigden kleinere en grotere grafische werkgevers zich al. Maar dat gebeurde toen onder de vlag van het grote Koninklijk Verbond van Grafische Ondernemingen (KVGO). Zo is de Nederlandse Bond van Copieerders en Kleinoffsetdrukkers (NBCK) in Utrecht – later omgedoopt tot Kleinformaat Offsetbedrijven (KFO) – in 1986 ondergebracht bij het KVGO. Deze sectie KFO van het KVGO vertegenwoordigde de ‘drukker op de hoek’ binnen de overkoepelende werkgeversorganisatie. Datzelfde gold voor de organisatie van Fabrikanten van Grafische Eindverbruikers (FGE). Deze werkgeversorganisatie van grafische afwerkers en binders ging in 1988 op in het KVGO. Het grote KVGO slokte steeds meer kleinere organisaties op, waaronder ook het Landelijk Overleg Grafische Ateliers (LOGA), later bekend als de Grafische Cultuurstichting van het KVGO.

De CKO

De CKO (Commissie Kleine Ondernemers of Contactgroep Kleine Ondernemers) was een subcommissie van het KVGO die grafische bedrijven van minder dan 25 werknemers vertegenwoordigde. Hun grootste bezwaar tegen de grote broer was de CAO, waarin in hun ogen geen rekening werd gehouden met de belangen van kleinere werkgevers. Zij wilden een eigen overleg met de bonden en een aparte cao voor het kleinbedrijf.

Een nieuwe CAO

Ook toen al verliepen de cao-onderhandeling zeer stroef. Het KVGO stond tegenover een vakbond – Druk en Papier (FNV) – die een minimum loonruimte van maar liefst 5% eiste, plus een loonstijging van 3% als koopkracht compensatie! Na lang soebatten werd toch een nieuwe CAO voor de grafische industrie afgesloten. Maar wel één waarin de kleinere werkgevers zich absoluut niet konden vinden. Struikelblok voor de kleinere grafische bedrijven was onder meer het verplichte lidmaatschap van de vakbond van hun werknemers – dat heeft echt bestaan! – en de invoering van de 36-urige werkweek.

Oprichting van de vkgo

Die verplichte ATV zou volgens de kleinere werkgevers leiden tot praktische problemen in de productie; bedrijven met minder personeel hebben nu eenmaal meer flexibiliteit nodig. Door de kleinere werkgevers dreigde het toch al zo moeizaam afgesloten CAO alsnog niet door te gaan. Volgens Graficus van dat jaar is er daarom een ‘truc’ bedacht. ‘Om te voorkomen dat kleinere ondernemers de kans zouden krijgen een mogelijk akkoord volledig weg te stemmen, werd besloten tot de oprichting van de subvereniging VKGO.’

Truc

Op 18 mei van dat jaar stemden de ruim duizend leden (kleinere werkgevers met minder dan 25 werknemers) van de subvereniging vkgo ‘neen’ tegen de CAO. Hoewel dit besluit ‘bij sommige KVGO’ers emotioneel moeilijk viel’, kon door de ‘truc’ de CAO toch doorgang vinden. De leden van de subvereniging vkgo deden simpelweg niet mee en voor de rest van de KVGO-leden kon de CAO gewoon in werking treden. De grafische bonden wilden uiteraard een einde maken aan de dispensatieregeling voor kleinere bedrijven om niet mee te hoeven doen aan de 36-urige werkweek, maar voor de werkgevers was het probleem slim opgelost.

25 jaar

Het was tegelijkertijd een overwinning voor de vkgo’ers. Hoewel zij onderdeel van het KVGO bleven uitmaken en ook de leden gewoon lid waren van het KVGO, hadden zij zich als kleine werkgevers toch maar mooi een aparte positie weten te verwerven. Een daad tegen ‘het heersende gevoel dat er over hun hoofden heen werd beslist’. De vkgo was in die tijd nog niet los van het grote KVGO, maar de basis voor de huidige actieve werkgeversclub voor kleinere grafische ondernemers is daar, een kwart eeuw geleden, gelegd. Op naar de volgende 25 jaar.

Wordt lid van de vkgo!

button lid worden VKGO